زیباترین دهه؟ دهه پنجاه او

1

کمال هیچ سرگرمی نیست

یاد گرفته ام که بپذیرم که کاملاً ناقص هستم، به اشتباهاتم بخندم، و راحت تر بگذارم مسائل پیش برود. این باعث می شود که فضای بیشتری برای خودم باشم و از سواری لذت ببرم. در کتاب راشل نائومی رمن میز آشپزخانه حکمت، یک مدیر عامل و نجات یافته از سرطان متوجه می شود که کمال “جایزه انفجاری” است. من واقعاً به تلاش او برای استثنایی بودن مربوط می‌شوم و نمی‌توانم بیشتر با مکاشفه‌اش در مورد آنچه که در واقعیت، یک هدف کاملاً دست نیافتنی و غیرواقعی است موافق باشم – هدفی که شامل سرگرمی زیادی نیست!

5

کمک ژنتیک

مادرم که پوستی مشابه من داشت، وقتی در اواخر هفتاد سالگی بود، به نظر می رسید در دهه شصت خود بود و من کاملاً معتقدم که ژنتیک در آن نقش داشته است. گفته می شود، او به یک رژیم غذایی سالم و یک رژیم ورزشی ثابت اختصاص داشت.

8

آرایش کمتر،
روغن صورت بیشتر

9

زانوهای خود را خم نگه دارید

یکی از دوستان بزرگ‌تر که در آخرین مرحله سرطان ترمینال قرار داشت، به من گفت که با توجه به همه چیزهایی که زندگی می‌تواند در راه ما ایجاد کند، باید یاد بگیریم که «زانوهایمان را خم کنیم». تلاش برای رویارویی با همه آن‌ها – چالش‌های سلامتی، سفید شدن موها، چین و چروک‌ها، کار، هر چیز دیگری – با زانوهای خمیده، برای من فضای بیشتری برای پذیرش و قدردانی ایجاد کرده است. مقاومت طاقت فرسا است. بنابراین وقتی احساس می‌کنم زانوهایم قفل می‌شوند، به یاد می‌آورم که شل شدن و جاری شدن با این امتیاز که پیر شدن است چقدر قدرتمند است.